|
|
|
KONKURS |
|
We wrześniu nagrodą jest książka
Wielki Gatsby
Francis Scott Fitzgerard
Powodzenia.
|
|
|
|
|
REKLAMA |
|
|
|
|
|
|
|
|
ON-LINE |
|
Serwis przegląda:
1646
użytkowników.
Gości:
1644
Zalogowanych:
2
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
78338
|
Czterdzieści metrów samotności
|
|
|
Data
15-06-17
|
Typ
O-opowiadanie
|
Kategoria
Rodzina/Środowisko/Psychologia
|
Rozmiar
17 kb
|
Czytane
13227
|
Głosy
17
|
Ocena
4.85
|
|
| Zmiany
15-09-07
|
Dostęp
W -wszyscy
|
Przeznaczenie
W-dla wszystkich
|
|
| Autor:
hag
|
Podpis: Hanna Greń
|
|
|
|
Krótkie obyczajowe opowiadanie stanowiące mój literacki eksperyment.
|
|
Opublikowany w:
|
ksiazkolubna.blogspot.com
|
|
|
|
KOMENTARZE
|
|
|
|
|
znalezionych: 22 na 3 stronach
  poprzednia 1 2 3 następna  
|
|
|
|
|
| Witam :) Stworzyłaś bardzo dobre, świetnie napisane opowiadanie. Cieszę się, że na nie trafiłam. Aczkolwiek nieco ciężko mi się to czytało ze względu na narrację w drugiej osobie. Chyba po prostu jestem nieprzyzwyczajona do tej formy ;) Pozdrawiam!
|
|
Odpowiedź autora (18-05-22)
|
Wybacz, że dopiero teraz reaguję na komentarz, ale rzadko tu ostatnio zaglądam. Cieszę się bardzo, że opowiadanie Ci się spodobało. Narracja w drugiej osobie to eksperyment, chyba jednorazowy, gdyż pisanie w tej formie to prawdziwa droga przez mękę. :D
Za to pochwalę się, że to opowiadanie wykorzystałam jako prolog w powieści kryminalno-obyczajowej „Mam chusteczkę haftowaną”, która ukaże się jeszcze w tym roku nakładem wydawnictwa Replika.
Pozdrawiam serdecznie i życzę lekkości pióra.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Kiedy to czytałam miałam łzy w oczach. Bardzo lubię twój styl pisania, potrafisz w umiejętny sposób poruszać ludzkie serca. Narracja w drugiej osobie jest niesamowita, bardzo udany zabieg, który porusza wyobraźnie. Jestem pod ogromnym wrażeniem! Pozdrawiam
|
|
Odpowiedź autora (15-09-06)
|
Dziękuję bardzo.
Szczerze mówiąc, napisałam to opowiadanie pod wpływem impulsu i naprawdę nie spodziewałam się z tak pozytywnymi opiniami. Na co dzień pisuję kryminały i nie sądziłam, że odnajdę się w obyczajowym uniwersum. A właśnie dostałam informację, że opowiadanie wygrało konkurs, zostając opowiadaniem miesiąca. Niesamowite uczucie!
Duma, radość i ciągle jeszcze niedowierzanie.
Pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Dobre, choć za brutalne jak dla mnie, pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Świetne opowiadanie, czytając łzy same płyną. Najgorsza jest świadomość, że są dzieci, które tak właśnie mają. Bardzo poruszające i dobrze napisane, rusza wyobraźnię. dziękuję
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| cos nisamowitego. zaluje tylko ze tak pozno to przeczytalem. sam cos pisze, pewno cos mojego przeczytasz, ale to co przeczytalem bylo piekne. o wielkim cierpieniu ktorego czlowiek w zyciu przezywa piszac jednak w sposob poetycki. zeby przekazac komus swoje przezycia ale we wlasciwy sposob. chcialbym ciebie poznac i przekonac sie ile jest prawdy w tym co przeczytalem a ile fikcji. sam cos tam sobie pisze, ale ostatnio mysle sobie ze chcialbym przejsc z poziomu amatorskiego chociaz na poziom pol profesjonalny. a wedlog mnie zeby przejsc na taki poziom trzeba jednak pisac szczerze a nie wymyslac, co jest jednak ciezko. bo jak ciebie odbierze druga osoba. a wedlug mnie pisanie (prawdziwe pisanie) na tym polega na szczerosci. falsz jest dobry tylko na krotka chwile. pozdrawiam i ciesze sie ze na ciebie trafilem. trzymaj sie
|
|
Odpowiedź autora (15-08-10)
|
Hejka.
Masz rację, pisanie polega na szczerości. Jak nie jesteś przekonany do tego co piszesz, to na ogół nic z tego nie wychodzi.
We wszystkim, co piszę, jest jakieś ziarno prawdy, wszystkie te sytuacje kiedyś, gdzieś się zdarzyły, a ja to tylko ubieram w słowa.
Dziękuję za odwiedziny.
Pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Wybacz, nie potrafię dać do tego opowiadania komentarza. Może tylko napiszę, że pod koniec czytania musiałem przerwać żeby przetrzeć oczy, bo zaszły mi mgłą. Bardzo dawno nie czytałem czegoś takiego. Nawet nie wiem czy były jakieś literówki, albo inne drobiazgi.
|
|
Odpowiedź autora (15-08-06)
|
To chyba największy komplement, jaki usłyszałam. Dziękuję za te słowa.
Pozdrawiam.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bez wątpienia poruszająca i wciągająca historia. Fajnie, jak coś czasem "szarpnie" za serce.
P.S. Wielki szacuneczek za narrację w drugiej osobie!
POZDRAWIAM!
|
|
Odpowiedź autora (15-08-06)
|
Dziękuję za komentarz.
Zawsze pisze w trzeciej, ale tak jakoś mi ta druga tutaj pasowała.
Pozdrawiam.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Czytałam to opowiadanie dwukrotnie, za każdym razem z zapartym tchem. Eksperyment jak najbardziej się powiódł, to świetny tekst. Jeśli były jakieś błędy, nie wyłapałam ich, zbyt byłam zajęta samą fabułą, opisywanymi emocjami dziewczynki. Świetna narracja, bardzo dobrze mi się czytało, utożsamiałam się z tym dzieckiem, o którym piszesz. Genialne, naprawdę. Ponieważ zarejestrowałam się niedawno, ciągle nie mogę dodawać ocen, jednak gdy tylko będę mogła, zrobię to i bez żadnych "ale", z czystym sumieniem wystawię 5. Za dotarcie do ukrytych głęboko we mnie pokładów empatii.
Serdecznie pozdrawiam.
|
|
Odpowiedź autora (15-08-04)
|
| Dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Zaciekawił mnie tytuł, skojarzył mi się z tytułem filmu "Trzy metry nad niebem". Po przeczytaniu przypominały mi się słowa sycylijskiego noblisty "Każdy stoi sam na sercu ziemi, przebity promieniem słońca, i nagle jest wieczór". Pozdrawiam :))
|
|
Odpowiedź autora (15-08-03)
|
| Dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam również.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Bardzo ładnie przedstawione rozmyślania i odczucia.. Dobrze się czyta, choć smutne...
|
|
Odpowiedź autora (15-07-20)
|
| Dziękuję za odwiedziny i opinię.
|
|
|
|
|
znalezionych: 22 na 3 stronach
poprzednia 1 2 3 następna
|
|
|
Polityka prywatności 
