|
|
|
KONKURS |
|
W lipcu nagrodą jest książka
Nawiedziny
Powodzenia.
|
|
|
|
|
REKLAMA |
|
|
|
|
|
|
|
|
ON-LINE |
|
Serwis przegląda:
1344
użytkowników.
Gości:
1344
Zalogowanych:
0
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
79114
|
Wyścigi kredek
|
|
|
Data
16-01-23
|
Typ
O-opowiadanie
|
Kategoria
Biografia/Psychologia/-
|
Rozmiar
6 kb
|
Czytane
3622
|
Głosy
6
|
Ocena
4.58
|
|
| Zmiany
18-06-06
|
Dostęp
W -wszyscy
|
Przeznaczenie
W-dla wszystkich
|
|
| Autor:
Lew
|
Podpis: Lew
|
|
|
|
wspomnienie ulubionej zabawy z dzieciństwa
|
|
Opublikowany w:
|
pismo Inter
|
|
|
|
KOMENTARZE
|
|
|
|
|
|
znalezionych: 7 na 1 stronach
|
|
|
|
|
Nie powaliło mnie jakoś specjalnie to opowiadanie. Był to raczej krótki zbiór wspomnień, które niekoniecznie zapadną mi w pamięci, bo i nie charakteryzowały się niczym specjalnie wyjątkowym. Ale nie twierdzę, że tekst jest zły. Chodzi raczej o to, że do mnie nie trafił.
1. "To był bardzo mały pokój, połączony razem z kuchnią.Na ścianach zacieki po tłuszczu i nie rozgonionej parze" - jeśli "połączony", to wiadomo, że "razem", dlatego ten drugi wyraz można usunąć. Po kropce brakuje spacji, a "nierozgonionej napisz łącznie".
2. "połączony wraz z kuchnią" - patrz punkt 1.
3. "pokolorowanie go kredkami zajmowało mu 15-20 minut" - w tekstach tego typu tak niewielkie liczby lepiej zapisywać słownie.
4. "Starała się być cicho, ale to z obawy o to, żeby nie zbudzić śpiącego w pokoju obok mężczyzny" - tworzysz trochę kanciaste zdania, a mogłyby być płynniejsze i bardziej intuicyjne. To tylko jeden przykład. Mógłbyś to zdanie napisać chociażby tak: "Starała się być cicho, by nie zbudzić śpiącego w pokoju obok mężczyzny".
5. Powinieneś zapoznać się z zasadami stosowania przecinków, ponieważ czasem je pomijasz, a czasem stawiasz w nieodpowiednich miejscach.
6. Tworzysz niekiedy zbyt długie zdania, które z powodzeniem można by rozbić na dwa krótsze.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Bardzo ciekawe i dające do myślenia opowiadanie. Musiałam przeczytać drugi raz, bo bałam się że mógłby mi umknąć sens ukryty między wierszami. I dobrze, że przeczytałam ;)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Ciekawe i wzruszające opowiadanie.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Przypomniały mi się czasy podstawówki kiedy na lekcjach nie chciało mi się uczyć i bawiłem się przyborami z piórnika. Budowałem wieże, bazgrałem po ławce dziwne kreatury i robiłem wszystko inne tylko się nie uczyłem. Tekst jest zgrabnie napisany a opisy pozwalają ujrzeć oczami wyobraźni to co się dzieje.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ten tekst jest zupełnie inny, niż poprzedni, taki jak lubię. Delikatny, ulotny, nostalgiczny, pełen czułych i ciepłych, choć nakrapianych smutkiem, wspomnień z dzieciństwa.
Przeczytałam go od razu, gdy się tylko ukazał...
|
|
Odpowiedź autora (16-01-27)
|
| Tak. Pisał się praktycznie sam, tylko pomagałem długopisowi. ;)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| A tego nie wiem. Może mi wyjaśnisz?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Nostalgiczne, smutne, z przesłaniem. Trzeba wyczytać między wierszami tę samotność małego chłopca, na którego nikt nie zwraca uwagi, zupełnie, jakby go nie było. Jedynie te kredki są mu towarzyszami - żadnej nie dyskryminuje, każdej daje szansę. Jemu jej nie dano. Bez moralizatorstwa, niebanalnie. Gratulacje.
|
|
Odpowiedź autora (16-01-26)
|
| My się chyba skądś znamy...Nieprawdaż? :)
|
|
|
|
|
|
znalezionych: 7 na 1 stronach
|
|
|
Polityka prywatności 
