eremita

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

We wrześniu nagrodą jest książka
Lata
Annie Ernaux
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

BLÓŹNIERSTFO

Wygłup metafizyczny... Historyjka o ostatniej szansie danej ludzkości. Uwaga, może urazać uczucia religijne, a nawet antyreligijne

Bliskie spotkania

Chodźmy...

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

INNI

Och, młodzi moi, okultyzm to Wasz wróg! (Z dorosłymi nie inaczej...) Całość w księgarniach.

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Krzyż

Traumatycznie. Przeczytaj i spróbuj zrozumieć, co powinno spotkać właśnie Ciebie.

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
851
użytkowników.

Gości:
851
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 11749

11749

eremita

Data
05-01-01

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Inne/-/-

Rozmiar
3 kb

Czytane
2351

Głosy
7

Ocena
4.71

Zmiany
05-11-01

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: sinuhe

Podpis: sinuhe

o wyborze właściwej drogi

Opublikowany w:

eremita

Pewien człowiek postanowił zostać pustelnikiem. Kupił wiec ciepły koc, trzy paczki sucharów i ilustrowany podręcznik “Jak przetrwać w ekstremalnych warunkach”. Długo zastanawiał się nad nowym miejscem zamieszkania. Na pewno miało to być miejsce bezludne i odcięte od cywilizacji.
Doskonała będzie jakąś mała wysepka na środkowym Pacyfiku - myślał - cisza, piękne krajobrazy, dziewicza przyroda. Żadnych puszek po piwie czy papierów - nic z tych rzeczy. Oczyma wyobraźni widział już nieduża chatę zbitą z nieociosanych bali, krytą trzcina, ciepłą i przytulną. Wprost idealną do przesiadywania w niej godzinami i rozwiązywania problemów współczesnego świata. W pobliżu przepływałby strumień z krystalicznie czystą wodą, w którym połyskiwałyby małe kamyczki i łuski zwinnych, górskich rybek. I wodospad. Koniecznie niedaleko musiałby być wodospad. Niezbyt wysoki oczywiście, hm... trzymetrowy - tak, by każdego ranka można było kąpać się w jego orzeźwiającej wodzie. Ach... wspaniała perspektywa.
Umysł naszego przyjaciela to jednak doskonale narzędzie, nie przyjmujące niczego bezkrytycznie. Dlatego też, już po chwili, wyobraźnia ukazała mu przerażające wizje dzikich zwierząt napadających samotnego pustelnika, czy też tubylców-ludozerców oglądanych z wnętrza rozgrzanego kotła. Może jednak wyspa to nienajlepszy pomysł.
A gdyby tak pojechać na Grenlandię - by krzewić wśród Eskimosów naukę, ukazywać im piękno otaczającego świata, którego sami, jako istoty proste i niecywilizowane, nie są w stanie docenić. Przecież oni są dopiero na początku drogi, którą ich europejscy kuzyni przebyli z takim trudem - myślał - tak wiele mogliby się od niego nauczyć. Mieszkać w igloo i żywić się foczym mięsem, godzinami kontemplować doskonałość dzieła Stwórcy - tak wyglądałoby życie. Lecz i tym razem nieoceniony intelekt przyszłego ascety stanął na wysokości zadania. Przecież na Grenlandii jest zimno!!! Poza tym nigdy nie próbował jeszcze foczego mięsa - nie wiadomo, czy byłoby smaczne. Zamiar wyruszenia do krainy wiecznego śniegu wraz z pojawieniem się powyższych wątpliwości uznany został za niezbyt dobry.
Nasz przyjaciel oddawał się podobnym rozmyślaniom przez wiele godzin. By pozostać w zgodzie z prawdą, przyznać trzeba - wiele dni. Lecz ten nadludzki wysiłek nie okazał się bezcelowy. Oto bowiem narodził się genialny pomysł, myśl - rzec by można - rewolucyjna. Otóż najlepiej będzie zostać pustelnikiem etatowym, z siedziba we własnym mieszkaniu. Od poniedziałku do piątku, miedzy 10:00 a 18:00, z godzinną przerwa na posiłek koło 14:00, pustelnikowałby nie ruszając się z domu. Wieczorem mógłby wyskoczyć do marketu po świeże suchary, w soboty czy niedziele spotkać się ze znajomymi albo pójść do kina czy teatru. A od poniedziałku - znowu do roboty. Ach, niełatwe jest życie ascety - ale przynajmniej będzie miał czas by podziwiać dziewiczą przyrodę. Na Discovery.

Podpis:

sinuhe

2003

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: