to prawdziwie trudna gra

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W grudniu nagrodą jest książka
Wszystkie złe miejsca
Joy Fielding
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Róża cz. 5

Tutaj kończy się śledztwo. Czy Hank odnajdzie Różę i zabójcę Rufusa?

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1739
użytkowników.

Gości:
1739
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 18575

18575

to prawdziwie trudna gra

Data
05-09-09

Typ
W-poezja

Kategoria
Inne/-/-

Rozmiar
1 kb

Czytane
2094

Głosy
5

Ocena
5.00

Zmiany
05-09-09

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: pajaczkowski

Podpis: Artur Kamil Pajączkowski

bez opisu

Opublikowany w:

poeci.com

to prawdziwie trudna gra

widzisz dziecko to nie tak
tylko tramwaj po ósmej staje
w gardle niebo cytryną osładza
naprędce lukrem spełnienia
i niby już a to co cię muska po ręce
czasem przystojny ma strach

widzisz dziecko to nie tak
gdy oczy odwrócą się do życia jak
kawę fotografię spijasz chronisz ćmy
w niebywałym pędzie sklejasz
kawałki filiżanki the rossental z węglem
gra po tobie lekko cudza tęsknota

widzisz dziecko to nie tak
że ci się zdaje egzamin matura
umierać można w miejscach ciekawych
gdy najwspanialej czyścisz czyjeś
buty to fach dar i da się żyć
nic w tym ze wstydu to gdy powie

widzisz dziecko to nie tak
gdy nadzieję popychasz w dniach
jesieni szeleszczącej w stopach
w przebiśniegu czarujesz strach
przemkniesz cichcem na żółte liście
bojąc się szeptów zwykłych spraw

widzisz dziecko bo to jest tak
jedno miękkie serce dokleja kolejne
w drogach maczając palce wtyka
duszy, w oczy, w ręce drugą ściskając
malin dzban soku z czarnej owieczki
ściemnia ten pan co kocha najgoręcej

Podpis:

Artur Kamil Pajączkowski

2005

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: