Ona

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W październiku nagrodą jest książka
Przesyłka
Sebastian Fitzek
Powodzenia.

SPONSOROWANE

IRRACJONALNI

Co jeśli twój irracjonalny napęd przestaje działać?

Trzy tematy na spotkanie

Jednoaktowy dramat dotyczący zmyślonej (?) codzienności.

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Telefon, który nigdy nie dzwoni….

Jest to lekka przeróbka, moich pierwszych bazgrołów, opowiada o życiu nastolatka, zabawne perypetie i zdarzenia jakie, zdawałoby się nie mają prawa bytu w normalnym świecie. Jednakże bywa i tak, że takie zdarzenia, w porównaniu z życiem, to nic nadzw

Kraina Niekończącej się Bajki - cz.II. roz. VIII

— Pajacu! Duchy! Krążą wokół nas, szukają dziury, by się tu dostać. Popatrz, jestem biały jak prześcieradło — wyszeptał bez tchu.

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1364
użytkowników.

Gości:
1363
Zalogowanych:
1
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 3380

3380

Ona

Data
03-11-27

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Przyjaźń/Psychologia/Romans

Rozmiar
3 kb

Czytane
3189

Głosy
8

Ocena
4.31

Zmiany
03-11-27

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Graphitowa

Podpis: Graphitowa

opis pewnego zimowego wieczoru, kiedy cierpienie wzięło górę

Opublikowany w:

tutaj

Ona

Siedziała przy kominku z nogami na stole, w dłoniach trzymała kubek wolno parującej herbaty. Wpatrzona w ogień, który zawsze ją hipnotyzował wyglądała niczym uosobienie spokoju, ale w rzeczywistości było zupełnie inaczej... Osadzona w malutkiej łódeczce zbudowanej z nadzieji dryfowała po oceanie swych beznadziejnych myśli, z czasem rozpętał się sztorm - nikt nie wiedział, że tonie... Łzy tak delikatnie płynęły po jej policzkach, nawet nie drgnęła gdy dotknęły ust, zagłębiona w swoim smutku porzuciła świat rzeczywisty. Oddalając się w krainę nigdy nie spełnionych marzeń i nigdy nie gojących się ran nawet nie zauważyła, kiedy herbata całkiem wystygła.
Stałam w drzwiach i opierając głowę o futrynę cicho obserwowałam ją - pomnik beznadziejnego spokoju. To tak bardzo bolało... Tęskniła za nim, kiedy odszedł jej życie zamieniło się w jedną wielką łzę. Był jedyną istotą dla której pragnęła i umiała żyć, była tak wpatrzona w niego, iż nawet niezauważyła mojego uczucia... A przecież kochałam ją, jak nikogo przedtem. Gdyby tylko wiedziała, gdybym tylko mogła jej o tym powiedzieć. Bałam się odrzucenia, wiedziałam że nigdy nie odwzajemni moich uczuć, nawet gdyby chciała, nie mogła by...
Powoli odsunęłam się od futryny i podeszłam do niej. Nie poruszyła się gdy wyjęłam kubek z jej dłoni i postawiłam go na stole. W świetle ognia z kominka, z łzami na policzkach i smutkiem w oczach była taka piękna... Najczulej jak umiałam otarłam jej łzę, palce mi drżały, zawsze byłam dla niej czuła i ciepła, miałam, nadzieję, że kiedyś w tych zwykłych gestach zauważy miłość, która wypełniała każdą sekundę mojej egzystencji. Nie spojżała na mnie, równie dobrze mogłoby mnie nie być. To tak strasznie bolało... Wzięłam jej twarz w dłonie, jej aksamitna skóra, zapach lawendy, bliskość jej ciała i te smutne oczy... Drżałam już cała. Jak ten idiota mógł zranić i porzucić tak cudowną istotę? Ja bym cię nigdy nie zostawiła skarbie... W końcu spojżała na mnie, tak strasznie chciałam coś zrobić, cokolwiek, żeby tak nie cierpiała. Nie mogłam się powstrzymać, aby nie przysunąć ust do jej twarzy. Najpierw czoło, potem pokropiony łzą policzek, tak blisko były usta... Minimalnie się odsunęła, ból wypełniał jej spojżenie, patrzyła jeszcze przez chwilę, a potem odwróciła się. "To nic nie szkodzi...przepraszam..." wyszeptałam. Powoli osunęłam się na podłogę, pokonana przez własne uczucia położyłam głowę na jej kolanach, tak rozpaczliwe pragnęłam być z nią! Z czasem cierpienie wypełniło też moje serce. I trwałyśmy tak obie, a nadzieja właśnie wijąc się płonęła w kominku. Spokojne, niczym skorupki, pozostałości dawno zmarłych duszy - trwałyśmy...

Podpis:

Graphitowa

listopad 2003

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: