Eutanazja

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W październiku nagrodą jest książka
Przesyłka
Sebastian Fitzek
Powodzenia.

SPONSOROWANE

IRRACJONALNI

Co jeśli twój irracjonalny napęd przestaje działać?

Trzy tematy na spotkanie

Jednoaktowy dramat dotyczący zmyślonej (?) codzienności.

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Telefon, który nigdy nie dzwoni….

Jest to lekka przeróbka, moich pierwszych bazgrołów, opowiada o życiu nastolatka, zabawne perypetie i zdarzenia jakie, zdawałoby się nie mają prawa bytu w normalnym świecie. Jednakże bywa i tak, że takie zdarzenia, w porównaniu z życiem, to nic nadzw

Kraina Niekończącej się Bajki - cz.II. roz. VIII

— Pajacu! Duchy! Krążą wokół nas, szukają dziury, by się tu dostać. Popatrz, jestem biały jak prześcieradło — wyszeptał bez tchu.

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1716
użytkowników.

Gości:
1715
Zalogowanych:
1
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 40

Eutanazja

Data
03-06-05

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Przyjaźń/Psychologia/-

Rozmiar
4 kb

Czytane
6804

Głosy
13

Ocena
3.50

Zmiany
03-06-05

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Wespo

Podpis: Tomasz Podborski

W sumie to nie chodzi o jako taka eutanazje ale o zenskie imie :)

Opublikowany w:

www.wespo.prv.pl

Eutanazja

„Zgasło światło, Zgasła przyjaźń, Zgasła nadzieja, Zgasło ZYCIE!!!”

I Zgasło światło

***

W pokoju było ciemno, było tylko widać kontury przedmiotów tam rozmieszczonych. Nic specjalnego, ubikacja wątpliwej czystości, mała umywalka, i umocowany za pomocą metalowego łańcucha korek. Dwa łóżka, hmm a może prycza, tak to były prycza, tak się chyba nazywa to urządzenie do spania w tym miejscu. Przez małe okno tylko docierało światło ŻYCIA ulicznego. Zaczynała się przyzwyczajać do mroku, wpatrywała się ślepo w metalowe zimne drzwi. To była cela! Była przerażona. Jak ja się tutaj znalazłam???

II Zgasła przyjaźń

***

Gdzie jesteście??? – zapytała sama siebie. Dlaczego mi nie pomogliście??? – pytania w jej głowie pozostały bez odpowiedzi. Czuła zażenowanie. Czuła się bezradna, opuszczona, przybita, zdołowana, i poniżona przed samą sobą. Wstydziła się sama siebie, ale jeszcze bardziej wstydziła się tego, że została opuszczona przez swoja ekipę, która ponoć była całością. Pamięta tylko tyle, jechała samochodem jak zawsze, Ona, Leszek, Dziura i Obdukt. To była chwila, nie wie dlaczego wsiadła za kółko. Może dlatego, że to był jej wóz, a może dlatego, że była w stanie wskazującym??? Była zbyt pewno siebie. Alkohol ją zgubił. Wypadła z zakrętu, tym razem nie opanowała go, było mokro, zatrzymała się na drzewie. Wszyscy wyszli z tego cało tylko Dziura miał trochę rozwaloną głowę. Na całe szczęście wyznawała zasadę, że apteczka to podstawowa rzecz w samochodzie. Szybko zatamowali krew. Samochód był całkowicie rozbity. W przypływie rozpaczy poprosiła Obdukta, żeby wziął to na siebie. Deszcz padał na ich głowy, krople odbijały się od czarnego asfaltu, tworząc efekt mgły. Nie minęło pięć minut a na horyzoncie było widać niebieską łunę. Taaak pomyślała to ONI. Będzie źle gdy dojeżdżali błagała ich, żeby któryś z nich wziął to na siebie, przecież wszyscy byli trzeźwi. Panowie wysiedli, zapytali czyj to wóz, odezwała się że jej. Następne pytanie kto prowadził ... cisza nikt się nie przyznał. Trwali tak chyba przez dobre pół minuty, nie wytrzymała – Ja prowadziłam tą kupę złomu. Pozwoli Pani z nami do radiowozu. Dalej się domyślcie gdzie się znalazła ... Znalazła się po drugiej stronie zajebistej przyjaźni ... szkoda, że tak bolesnej ....

III Zgasła nadzieja

***

Siedząc tak w celi otrzeźwiała natychmiast, siedziała na pryczy i myślała o tym co się stało. Dlaczego ta przyjaźń tak nagle zgasła. Zawsze mówili: „Eutanazja to zajebista kumpela, tworzymy zwartą ekipę.”. Super zwarta ekipa tylko dlaczego w tak banalnym momencie, gdy ich potrzebowałam nie pojawili się? Ile ich by to kosztowało? Ja zawsze starałam się być lojalna w stosunku do nich. A ONI, mnie w taki sposób olali. Chyba za bardzo podeszłam do tej ‘EKIPY’ z sercem. Szkoda, że tego nie docenili. Szkoda, że oceniają ludzi tylko po zawartości portfela, i po tym, że mogłam im coś zaoferować. Widzieli we mnie tylko osobę z którą spędzają miło czas. Szkoda bo ja tak do tego nie podchodziłam. Przez tych gnojków moje życie legło w gruzach, nie wiedziałam że są mi aż tak strasznie wrogami. Myślałam, że są moimi PRZYJACIÓŁMI na których zawsze mogę liczyć. Teraz mogę liczyć tylko na SIEBIE. Nawet nie widziała \, kiedy popełniła błąd ufając ludziom. Każdy z nas jest egoista – pomyślała – tylko szkoda, ze ja trafiłam na mega egoistów.

IV Zgasło ŻYCIE

***

Zgasło światło, Zgasła przyjaźń, Zgasła nadzieja, wszystko straciło sens. Zawiodła się na ludziach na których nie powinna się zawieść. Popełniła jeden głupi błąd, i przyjdzie jej za to zapłacić. Była rozbestwioną nastolatka. Rodzice się nią nie interesowali, dawali jej kasę a ona się ‘Bawiła z przyjaciółmi’. Bawiła się, już nie będzie, już nigdy nie wsiądzie do samochodu, już nigdy nie spojrzy przez inne okno, niż takie z kratami. Nigdy także się już nie wyśpi na porządnym łóżku. Zawsze będzie musiała korzystać z toalety w celi, Zawsze tu zostanie, aż nie umrze, a to się właśnie stało, powiesiła się na własnych sznurówkach w celi zawiązanych z wielkim smakiem i uczuciem na jej szyi. Z drugiej strony była śruba mocująca pęknięte lustro. Umierając pomyślała: „Zgasło światło, Zgasła przyjaźń, Zgasła nadzieja, Zgasło ZYCIE!!!, już nigdy nie będę musiała nikomu zaufać”.
Eutanazja

***

I nastała Eutanazja

Podpis:

Tomasz Podborski

22.05.2003

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: