Zmysły

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W kwietniu nagrodą jest książka
Folwark zwierzęcy
George Orwell
Powodzenia.

SPONSOROWANE

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Targ - Dzień I - Rozdział I

Szczur powoli wychylił łysy łebek spod sterty odpadków. Jego wąsy ruszały się szybko, gdy gryzoń czujnie obwąchiwał teren i rzucał na wszystkie strony płochliwe spojrzenia. Po dłuższych oględzinach uznał chyba, że jest bezpieczny...

Chciałem być - Rozdział 1... cisza przed rozpierdo

Kiedy 34 letni, niezbyt rozgarnięty życiowo Janek dowiaduje się że może być synem znanego muzyka rockowego jego życie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Janek wie że czar może w końcu prysnąć dlatego stara się dotrzeć do rockmana

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
2692
użytkowników.

Gości:
2691
Zalogowanych:
1
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 43607

43607

Zmysły

Data
08-02-26

Typ
I-inny

Kategoria
Inne/Inne/Inne

Rozmiar
1 kb

Czytane
1497

Głosy
0

Ocena
0.00

Zmiany
08-02-26

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Luzak

Podpis: luz_ak

...

Opublikowany w:

opowiadania.pl

Zmysły

Słyszę. Słyszę ciche wołanie... Cisza.
Czuję. Czuję zapach lęku. Otacza mnie... Spokój.
Widzę. Widzę ciemność. Dotyka mnie... Jasność.

Znowu wszystko ucichło. Słychać spokój wokół. Czuć jasność słońca, które wyszło zza chmur. Widzę człowieka, który coś mówi... Nie, nie, nie, on woła. Krzyczy! Nie słyszę. Nie czuję. Tylko widzę. Podchodzę na swych dwóch kółkach i przysiadam się. Ja siedząca już pół wieku na jednym miejscu. I On. Człowiek, który siedzi od jakiś trzydziestu minut na tej samej ławeczce niemego krzyku. Jak ja parę lat temu. Zauważam w nim jakieś podobieństwo. Znam to. Tylko skąd?
On nie spojrzał nawet na mnie, zachowywał się jakby nie słyszał. Jakby nie widział mnie obok. Chwytam Go za ramię, a on nic. Dalej siedzi nie patrząc się na swe ręce, ale jakby coś pisał.
Widzę. Jakieś kropki w dwóch rzędach. Jakoś tak nie równo je stawia. Zaciekawił mnie. Próbuje dalej nawiązać jakiś kontakt. Mówię: "Hej! Co tam tak tworzysz?". On nic, nawet nie spojrzał. Chyba skończył, to co robił od jakiegoś czasu.
Patrzę z niepokojem. Oderwał się od pisania. Coraz bardziej przeszywa mnie strach. Zaczął obracać się.
Serce moje jakby stanęło. Odjechałam metr dalej.
On patrzy się na mnie z uśmiechem na twarzy. Już wiem! Ten uśmiech od ucha do ucha... Znam Go! Zastygamy oboje w uśmiechach.

Spytacie mnie kto to był?
Spytajcie się sami siebie.
Spytacie się mnie kim jestem?
Nie muszę Wam udzielać odpowiedzi, sami dobrze wiecie.

Podpis:

luz_ak

luty

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: