Ludzie odchodzą

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W kwietniu nagrodą jest książka
Folwark zwierzęcy
George Orwell
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Szczur powoli wychylił łysy łebek spod sterty odpadków. Jego wąsy ruszały się szybko, gdy gryzoń czujnie obwąchiwał teren i rzucał na wszystkie strony płochliwe spojrzenia. Po dłuższych oględzinach uznał chyba, że jest bezpieczny...

Chciałem być - Rozdział 1... cisza przed rozpierdo

Kiedy 34 letni, niezbyt rozgarnięty życiowo Janek dowiaduje się że może być synem znanego muzyka rockowego jego życie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Janek wie że czar może w końcu prysnąć dlatego stara się dotrzeć do rockmana

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1798
użytkowników.

Gości:
1798
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 58898

58898

Ludzie odchodzą

Data
09-11-28

Typ
W-poezja

Kategoria
Filozofia/-/-

Rozmiar
1 kb

Czytane
2168

Głosy
11

Ocena
4.77

Zmiany
10-06-13

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: virga

Podpis: virga

ludzie odchodzą

Opublikowany w:

w tutaj

Ludzie odchodzą

Ludzie odchodzą
Słyszę stukot stóp obijających się bruk
Smutek i żal nie raz nie dwa,
trwa dłużej niż życie tych nielicznych.
Jeszcze dziś słyszę ich
Czasem śni mi się nocami,
jak żywe dusze mnie otaczają.

A za oknem nastał świt
Czemu nigdy nie pytałeś mnie?

Oni mnie wciąż wołają.
Krzyczą przez ścianę deszczu.
Próbują złapać moje dłonie.
Wiesz szkoda mi ich,
są tacy zagubieni prawie tak.
Mocno jak ja

A za oknem nastał świt
Czemu nigdy nie pytałeś mnie?

Dzień koi, leczy wspomnienia
Układa nowe historie
To co dziś jest teraz
jutro znaczone będzie
ludzkimi śladami, ludzkimi stopami
Słyszysz, czy słyszysz?

A za oknem świt.
Czemu nigdy nie pytałeś mnie?

Trzymam ręce na kolanach,
boję się dotknąć Ciebie.
Byś nie wdarł się w mój los,
Zaciskam pięści, ranie się do łez
Tak bardzo, tak bardzo
dziś Cię pragnę.

A za oknem świt.
Czemu nigdy nie pytałeś mnie?

Podpis:

virga

22.04.2008

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: