Kartka z życia Artura M

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W marcu nagrodą jest książka
Córka łowcy demonów
Jana Oliver
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Własna ścieżka

Drabble (tekst dokładnie ze 100 wyrazów)

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Topielec

- Tak ślachetnej pani tośmy jeszcze we wsi nigdy nie mieli. Ach, szkoda będzie trochę, jak ją zeżrą. Krótkie i lekkie opowiadanie z serii Wampirojad

Bliskie spotkania

Chodźmy...

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

INNI

Och, młodzi moi, okultyzm to Wasz wróg! (Z dorosłymi nie inaczej...) Całość w księgarniach.

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
903
użytkowników.

Gości:
903
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 69321

69321

Kartka z życia Artura M

Data
11-07-29

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Inne/-/-

Rozmiar
3 kb

Czytane
3959

Głosy
17

Ocena
4.53

Zmiany
14-02-10

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: GreyWolf

Podpis: Robert

Miniaturka z czasów szkolnych, o tym jak łatwo się stoczyć. kolokwializmy są tu zastosowane celowo:)

Opublikowany w:

piwnicanapietrze

Kartka z życia Artura M

"Kartka z życia Artura M"

Było już późno, przy barze siedział wychudzony, przygarbiony człowiek, z trudem dźwigający kolejny kieliszek. Na imię mu było Artur, miesiąc temu ukończył osiemnasty rok życia. Wyprostował się i kiwnął ręką na barmana by ten polał następną kolejkę.
Picie przyswoił sobie w domu, od ojca ( który aktualnie gryzie już glebę, bo schlał się na śmierć), zawsze powtarzającego, że jak już pić, to pić do oporu. Matka też jest nie lepsza, domyślał się, że siedzi teraz w domu pijana i łajdacząca się z kumplami śp. Ojca.
Tak było od zawsze. Przypomniało mu się jak pierwszy raz pił z kolegami, to było jeszcze w czasach szkoły podstawowej, poszli na wagary, a on przemycił z domu siódemkę jakiejś podrzędnej, taniej wódki. Opróżnili we trójkę całą butelkę i było naprawdę fajnie, a przynajmniej do chwili, w której zaczął się pewien problem. Wszyscy wymiotowali, pod mostem, do rzeki - żeby nikt nie widział. Później był kolejny raz i kolejny, aż w końcu tak zostało.
Zniecierpliwiony pracownik zerkał ukradkiem na klienta i zastanawiał się jak długo ten jeszcze wytrzyma. Zbliżała się godzina zamknięcia, barman widząc, że chłopak najchętniej spędziłby tu noc, podszedł do niego i klepnął lekko w ramię.
- Kolego. Czas iść do domu - powiedział spokojnie, na co Artur podniósł głowę, spojrzał nieprzytomnie i nie odpowiedział nic.
- No zbieraj się i uważaj żeby na izbę cię nie zawinęli - powiedział, ale tym razem bardziej stanowczo.
- ik! - czknął na to głośno, po czym wstał, położył banknot stuzłotowy na ladzie i nie czekając na resztę ruszył pomału do wyjścia "płynąc" między stolikami.
Na dworze było zimno i padał śnieg, z pewnością dużo poniżej zera, a on był odziany w stare, przetarte spodnie i koszulę flanelową, jeszcze po tym nieżyjącym pijaku. Na kurtkę nie było go stać, bo za rentę po tatusiu trzeba było się napić.
Zrobiło mu się niedobrze, a do tego jeszcze poślizgnął się i twardo upadł. "Przeklęte bachory urządziły sobie ślizgawkę na środku chodnika" pomyślał w przejawie świadomości, po czym zwymiotował. Powoli wstał, co w jego przypadku było wielkim wyczynem. Po kilku jeszcze upadkach dotarł do domu.
W mieszkaniu poza wypitą matką i totalnym bałaganem nie było już nikogo. "Skończyli imprezować" pomyślał i z hukiem przeleciał przez próg, musiał o coś mocno uderzyć, bo czuł silne rytmiczne pulsowanie rozbitej głowy, ale to było nie ważne, był przecież na swój sposób znieczulony. Wstał z podłogi i ruszył dalej. W pokoju przywitała go matka, chrapliwym i przepitym głosem:
- A ty znowu schlany jak ta świnia, za robotę byś się wziął! - powiedziała sięgając po butelkę niedopitej "Ojczystej". Zignorował ją, zdjął z siebie obrzyganą koszulę i cisnął nią w kąt pokoju, spod stołu podniósł koc, poszedł do łazienki, położył się w wannie, przykrył niedbale kocem i zasnął...

Podpis:

Robert

2004

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: