Iskra

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W grudniu nagrodą jest książka
Cujo
Stephen King
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Sztuczny człowiek, który się śmieje

Przyszłość, w której rzeczywistość miesza się ze sztucznymi światami, staje się miejscem, gdzie szaleństwo trawi duszę.

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Brak

Wiersz filozoficzny

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

Krzyż

Traumatycznie. Przeczytaj i spróbuj zrozumieć, co powinno spotkać właśnie Ciebie.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
2441
użytkowników.

Gości:
2441
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 75537

75537

Iskra

Data
13-08-16

Typ
P-powieść

Kategoria
Fantastyka/Romans/Religia

Rozmiar
3 kb

Czytane
4996

Głosy
0

Ocena
0.00

Zmiany
13-08-16

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: SidVicious

Podpis: Laire

I tak zaczęła się gra, w której miały zmierzyć się uczucia. Uczucia tak silne i niszczące każdą ze stron Nieba i Piekła.

Opublikowany w:

Iskra

PROLOG

Wszystko skąpane było w mroku. A mrok był tym głębszy im dalej było mu od światłości. Pośród tysiąca szkieletów, unosiła się czerwona chmura, niosąca za sobą połyskujące drobinki. Dziwny opar płynął dalej w głąb nieprzeniknionego mroku, dalej niżeli ktoś by pomyślał. W sam środek Piekła.
Chmura rozpuściła się przed obliczem ciemnowłosego mężczyzny, przeobrażając się w istotę podobną ludzkiej. Jednak to nie był człowiek. Był zbyt piękny, zbyt idealny by przyrównywać go do ludzi. Emanowała od niego moc tak przytłaczająca, że mężczyzna siedzący na żelaznym tronie spiął mięśnie.
-Dobrze cię widzieć, Lucyferze - nieznajomy podniósł powieki do góry, ukazując intensywną zieleń swoich oczu. Twarz mężczyzny okalały kręcone brązowe włosy, które kleiły się do jego czoła i policzków.
-Michale... - mruknął. Imię archanioła z trudem przeszło mu przez gardło. - Co stało się, że ty, utożsamienie dobra, schodzi do czeluści Piekła ? Czyżby znudziła ci się służba Bogu ?
-Nie jestem tutaj by wymieniać się poglądami na temat osoby Boga - powiedział spokojnie. - Chciałbym raczej pomówić o tym co ostatnio wykryliśmy na Ziemi. Jestem pewien, że też to poczułeś.
Lucyfer uśmiechnął się pod nosem. Podniósł się ze swojego tronu i powoli zbliżył się do Michała. Archanioł spoglądał na władcę Piekieł z nieukrywaną podejrzliwością. Był niemal pewny, że Lucyfer zacznie mącić wszystko ze wszystkim by tylko Niebiosa odpuściły sobie sprawdzenie dziwnego incydentu na Ziemi.
-Istotnie poczułem to co ty i twoi bracia. Jestem jednak pewien, że wy archaniołowie macie ważniejsze sprawy niż przejmowanie się Iskrą - złote oczy diabła zalśniły. - Piekło samo zajmie się wszystkim bez pomocy waszego miłosiernego Boga czy twojej mocy Michale lub innych tobie podobnych.
-Mogłem się tego spodziewać - Michał zmarszczył nieznacznie brwi. Poprawił białą lnianą szatę na sobie i wystawił dłoń przed siebie. Lucyfer mógł patrzeć jak w ręce archanioła pojawia się złota kula, która z każdą chwilą robiła się coraz większa aż w końcu przypominała wielkością globus. W istocie był to model Ziemi. Na złotej powierzchni gdzieś w Europie Środkowej pojawił się czarny punkt, który lekko migotał, zupełnie jakby za chwilę miał zniknąć.
-Niebiosa ustaliły gdzie znajduje się Iskra. Jej dusza będzie należeć do nas, Lucyferze bo jak sam wiesz Iskra pochodzi od Boga, a wszystko co Bóg stworzył powołane jest by Mu służyć - Michał szarpnął dłonią, a wtedy model kuli ziemskiej znikł, zostawiając po sobie jedynie złotawą mgiełkę, która unosiła się jeszcze jakiś czas.
-Niech więc zacznie się gra. Gra, w której wygrany bierze Iskrę - uśmiechnął się diabelsko, obnażając białe kły. - Wyślijmy na Ziemię naszych najlepszych wojowników. Niech zdobędą serce Iskry, a w zależności od tego którego wybierze zdecyduje o tym czy będzie służyć mi czy Bogu.
-Chcesz bawić się uczuciami ? - zapytał. - Czy wy, diabły, wiecie co to miłość ? Miłość pochodzi od Boga, On nauczył ludzi kochać, więc jesteś pewien co do zasad twojej gry ?
-Jak nigdy dotąd - wyciągnął dłoń do archanioła. - Zgadzasz się na takie warunki, Michale ?
Mężczyzna uścisnął rękę diabła, patrząc mu głęboko w złote nieprzeniknione oczy.
I tak zaczęła się gra, w której miały zmierzyć się uczucia. Uczucia tak silne i niszczące każdą ze stron Nieba i Piekła.

Podpis:

Laire

16.08.2013

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: