Rozstanie...

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W maju nagrodą jest książka
Wszystkie złe miejsca
Joy Fielding
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Portret

Miniatura - wprawka literacka. Tak sobie do poczytania i do komentowania.

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Targ - Dzień I - Rozdział IV

Dużo później Zielonka siedział wraz z Zimą w Ściętej. Była to trzecia z murowanych karczm znajdujących się na terenie Targu. Najmniejsza i zdecydowanie najmniej wystawna, jednak wciąż gwarantowała swojej właścicielce przyzwoite zyski zwłaszcza w tym

Targ - Dzień I - Rozdział III

Gdy wrócili pod Sanctum zgromadzony tłum blokował już niemal całą aleję. Zielonka rozglądał się ciekawie i chłonął wzrokiem wszystko co działo się wokół. A było co podziwiać, choć najwięcej zgromadzonych odzianych było raczej skromnie, w proste maski

Targ - Dzień I - Rozdział II

Zielonka poprowadził Zimę w stronę biedniejszej części Targu. Szli miarowym krokiem coraz bardziej oddalając się od Kwadratu, tym samym stopniowo pozostawiając za sobą linię murowanych budynków...

Targ - Dzień I - Rozdział I

Szczur powoli wychylił łysy łebek spod sterty odpadków. Jego wąsy ruszały się szybko, gdy gryzoń czujnie obwąchiwał teren i rzucał na wszystkie strony płochliwe spojrzenia. Po dłuższych oględzinach uznał chyba, że jest bezpieczny...

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Brak

Wiersz filozoficzny

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1576
użytkowników.

Gości:
1576
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 75862

75862

Rozstanie...

Data
13-10-27

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Romans/-/-

Rozmiar
2 kb

Czytane
5777

Głosy
2

Ocena
5.00

Zmiany
13-10-27

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: polapane

Podpis: Pola Pane

fragment czegoś...

Opublikowany w:

Rozstanie...

(...)
– Nie odeszłabym na jej miejscu, nie od ciebie – wyszeptałam.
– Nie wiesz, co mówisz. Wierz mi, wytrzymałabyś tydzień, dwa, może miesiąc. Na dłuższą metę związek ze mną jest uciążliwy – stwierdził z rozdrażnieniem. – Zasługujesz na coś lepszego, a ja nie chcę ryzykować kolejnego rozczarowania. Musiałem wszystko budować od nowa, całe życie od podstaw. Nie dam sobie tego zabrać. Pogodziłem się już, że jestem sam i mi z tym dobrze, nie chcę znów przez to przechodzić.
Zamilkł.
Patrzył, ale nie na mnie, patrzył przeze mnie, jakby mnie tu nie było. Zapanowała dziwna, zawiesista cisza. Dawid wydawał się nieobecny.
– Zostaw mnie samą, chciałabym się ubrać – powiedziałam cicho.
Myślałam, że będę musiała powtórzyć, ale usłyszał.
– Nie ma sprawy – opuścił sypialnię, bezszelestnie zamykając za sobą drzwi.

Odrzuciłam na bok kołdrę i przez jakiś czas siedziałam na łóżku zupełnie naga, próbując przetrawić jakoś to, co mi przed chwilą powiedział. Dwóch rzeczy byłam pewna, że mi na nim zależy i że znów wpakowałam się w związek ze skomplikowanym facetem. Reszta to tylko domysły. Czy nie chce mnie, bo boi się kolejnej uczuciowej porażki, czy też nie zapomniał jeszcze o tamtej kobiecie? Nie mogłam zapytać, nie odpowiedziałby. Znów zbudował między nami mur, ale tym razem dołożył więcej cegieł.

Z zadumy wyrwało mnie natarczywe pukanie do drzwi sypialni.
– Lidka, wszystko w porządku? – spytał z niepokojem.
– Tak – krzyknęłam. – Momencik.
– W zajebistym porządku – mruknęłam pod nosem, po czym zaczęłam się powoli ubierać. Jak można po takiej rozmowie zadać tak debilne pytanie?! Zupełny brak wyczucia chwili.

Ciągle nie wiedziałam, jak mam się zachować. Co powiedzieć, by wiedział, że go chcę, co zrobić, by go zatrzymać… Uświadomił mi dzisiaj, że problem tkwi w nim i to on musi go rozwiązać. Ja jedynie mogę spróbować wyznać mu, co do niego czuję i to w miarę delikatnie, bez narzucania się. Co z tą wiedzą zrobi, będzie zależało od niego.
Wyszłam z pokoju.
Czekał na mnie za drzwiami. Minęłam go bez słowa, odszukałam swoje buty i wsunęłam je na nogi.
(...)

Podpis:

Pola Pane

2011

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: