O przyjaźni kruchej jak szkło

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W maju nagrodą jest książka
Przesyłka
Sebastian Fitzek
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Independance day

Wszystko pozamykane to spacer na stację benzynową...

Pięć Domen: Opowiadania - Przyjaciel: cz. 21 - KON

Coś się kończy, coś się zaczyna

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Topielec

- Tak ślachetnej pani tośmy jeszcze we wsi nigdy nie mieli. Ach, szkoda będzie trochę, jak ją zeżrą. Krótkie i lekkie opowiadanie z serii Wampirojad

BLÓŹNIERSTFO

Wygłup metafizyczny... Historyjka o ostatniej szansie danej ludzkości. Uwaga, może urazać uczucia religijne, a nawet antyreligijne

Bliskie spotkania

Chodźmy...

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
6356
użytkowników.

Gości:
6356
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 77164

77164

O przyjaźni kruchej jak szkło

Data
14-07-17

Typ
W-poezja

Kategoria
Przyjaźń/Biografia/-

Rozmiar
1 kb

Czytane
1938

Głosy
1

Ocena
4.00

Zmiany
15-05-31

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: eternity

Podpis: Aleksandra

Niedługi wiersz o potłuczonej przyjaźni

Opublikowany w:

O przyjaźni kruchej jak szkło

Zrzuciłam szklankę z biurka,
zderzyła się z podłogą, tak jakby my z rzeczywistością
w uszach mych rozbrzmiał trzask pękającego serca.

Skupiłam wzrok na odłamkach szkła,
odbijających promienie słońca, które wpadły przez okno,
jasne światło, dające nadzieję na naprawę wszystkiego,
na odtworzenie tego, co było.

Zbierając szkło, poraniłam dotąd gładkie ręce.
Ręce, które nigdy nie były skażone bólem
nigdy dotąd nie spotkały się z bliskością ostrza.
Ręce, które zbierały resztki tego, co kiedyś obejmowały sobą,
pragnące uleczyć to, co zniszczyły.

Wzięłam głęboki oddech,
myśląc że nic raz zepsute, nie będzie takie samo.
Potłuczona szklanka nadaje się jedynie do wyrzucenia,
raz naciągnięte zaufanie, nigdy nie będzie tak silne,
a „przyjaciel”, który zawiódł nie będzie nigdy przyjacielem.

Pozostałości po szklance, znajdą swoje miejsce w koszu,
a te po prawdziwej przyjaźni w odległej pamięci.

Podpis:

Aleksandra

4 czerwca 2014r.

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: