Suknia

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W maju nagrodą jest książka
Przesyłka
Sebastian Fitzek
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Independance day

Wszystko pozamykane to spacer na stację benzynową...

Pięć Domen: Opowiadania - Przyjaciel: cz. 21 - KON

Coś się kończy, coś się zaczyna

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Topielec

- Tak ślachetnej pani tośmy jeszcze we wsi nigdy nie mieli. Ach, szkoda będzie trochę, jak ją zeżrą. Krótkie i lekkie opowiadanie z serii Wampirojad

BLÓŹNIERSTFO

Wygłup metafizyczny... Historyjka o ostatniej szansie danej ludzkości. Uwaga, może urazać uczucia religijne, a nawet antyreligijne

Bliskie spotkania

Chodźmy...

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
4983
użytkowników.

Gości:
4983
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 82022

82022

Suknia

Data
23-03-21

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Inne/Pisarstwo/Psychologia

Rozmiar
3 kb

Czytane
107

Głosy
0

Ocena
0.00

Zmiany
23-03-21

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Oleandra

Podpis: Oleandra

Krótkie opowiadanie o sensie życia

Opublikowany w:

nigdzie

Suknia

Zadziera brzeg sukni pod pachę i wysiada z samochodu. Kolanem zamyka drzwi, po czym maszeruje do bramy cmentarza.
Jest jedenasta w nocy. Sobota. Jeszcze pół godziny temu jedynym zmartwieniem Patrycji była awaria hotelowej zamrażarki. Przecież „Nie ma nic gorszego niż ciepła wódka na weselu!!!”. Ileż by dała, żeby móc tak teraz powiedzieć.
Po co lazła na to zaplecze, głupia?! Sama chciała ustrojstwo naprawić? Trzeba było zostać na sali i się uśmiechać, pokazać cycki… cokolwiek! Za pół roku nikt by nie pamiętał, jaka była wódka. A teraz wszyscy będą pamiętać, że panna młoda wyszła. Sama. I to przed oczepinami!
Specjalnie schowała telefon w szatni, żeby nie kusił. I co! I gówno!
Trzynaście nieodebranych połączeń od Piotra – kierownika wydziału. Oddzwoniła. Błąd! Okazało się, że Emilka, która wzięła za nią dyżur, spadła ze schodów i leży w Wojewódzkim, w gipsie po szyję.
Koleżanka, kurwa!
Niemota pieprzona. Nie tak się umawiały!
Poznały się na studiach. To Emilka namówiła Patrycję do pracy w Sanepidzie. Obydwie miały uprawnienia do wykopków, jak nazywały ekshumacje.
Idąc w stronę grupki mężczyzn, stłoczonych w wąskiej alejce, wolałaby wykładać chemię w Tesco.
- O! Partycja! Niezłe wdzianko! Niech zgadnę! Przebrałaś się za kobietę?
Ryk stada goryli odbił się od nagrobków.
- Ciebie też miło widzieć, Krzysiu. A! to? Wiesz, miałam nadzieję, że się zgramy i ty się przebierzesz za dżentelmena. Może następnym razem.
Cisza.
- Do rzeczy. Wyciągnąłeś mnie z wesela. Co się pali? Poza twoim stołkiem, oczywiście.
- Sorry. Nie miałem wyjścia. Media cisną. Laska prowadziła bloga, jakaś była dziennikarka. Głośna sprawa. TIR ją skosił, jak wyjeżdżała z parkingu w Borkach, jakoś przed świętami. A teraz ktoś w jej rzeczach znalazł listy z groźbami. Mamy sprawdzić, czy żyła podczas wypadku. Sama widzisz.
- Ok ok. Decyzję, rozumiem, masz? Dobra. Kopiemy.
Mężczyźni krzątają się w pozornym chaosie, sprawnie i niemal bez słowa wykonując swoje czynności. Podważają i odsuwają kamienną płytę, zarzucają liny i podłączają je do wyciągarki. Lekki wiatr roznosi zebranym porcje stęchłego powietrza. Słodkawy zapach przywodzi na myśl wnętrze samochodu, w którym ktoś niedawno zwymiotował. Pudło trumny ląduje na powierzchni ziemi. Podważane wieko skrzypi w proteście ale poddaje się.
Otwiera się powoli, niechętnie wpuszczając do środka ostre światło. Za ostre. Dziwne. Czemu jest tak jasno?
- Jezu! Czemu nikt mi..? Kurwa. Patrycja, nie wiedziałem! Naprawdę! Przepraszam! Jezu!
Suknia zdążyła poszarzeć, szczególnie koronkowe rękawki, ale drobne koraliki i cekiny zdobiące dekolt nadal wściekle odbijają blask reflektorów. Drapowanie na rozkloszowanej spódnicy straciło puszystość. Skóra niedoszłej panny młodej zwiotczała i pokryła się sinobrązowymi plamami. Spod welonu gdzieniegdzie wysuwają się matowe loki w nieokreślonym kolorze.
Patrycja nagle poczuła ciężar każdego centymetra swojego ciała, skumulowany pod mostkiem. Twarz jej zdrętwiała.
Nie była zła, bo na co? Nawet nie współczuła tej dziewczynie. Na to już za późno. Po raz pierwszy w życiu nie czuła też lęku. Czuła spokój. Jasno, jak nigdy przedtem widziała, co musi robić. Żyć. Tak po prostu. Teraz.

Podpis:

Oleandra

2017

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: