Ona

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W grudniu nagrodą jest książka
Wszystkie złe miejsca
Joy Fielding
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Róża cz. 5

Tutaj kończy się śledztwo. Czy Hank odnajdzie Różę i zabójcę Rufusa?

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1313
użytkowników.

Gości:
1313
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 966

966

Ona

Data
03-08-13

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Komedia/Melodramat/Romans

Rozmiar
1 kb

Czytane
4141

Głosy
16

Ocena
3.84

Zmiany
03-08-13

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Altair

Podpis: Martin

Oj warto przeczytać, oj warto. Krótka, uczuciowa, opowieść o tej, która musiała odejść...

Opublikowany w:

Ona

Była wielka. Wielka i wspaniała. Tak wielkiej nie widziałem chyba nigdy, choć przecleż było ich tak wiele. I była moja, absolutnie i jednoznacznie moja.
Narodziła się w moim wnętrzu, w najgłębszych, niezbadanych czeluściach mojej osoby i natychmiast zaczęła swą wędrówkę. Przechodziła przez tajemne obszary, których nikt nigdy nie widział. Rosła, dojrzewała i posuwała się wciąż naprzód, spokojnie, bez pośpiechu, ze świadomością, że stanowi część czegoś wielkiego, niepojętego dla niej. Jej czas nadszedł właśnie teraz, albowiem doszła do miejsca, w którym droga kończy się definitywnie. Jedyne, co pozostaje to narodzić się.
I teraz patrzę na nią pełen podziwu, pochylony w swoistym ukłonie nad śnieżnobiałą muszlą klozetową. Na jej dnie leży ta, która ze mnie wyszła. Rzucam jej ostatnie pożegnalne spojrzenie. Już za moment pociągnę za spłuczkę i nowa podróż zacznie się dla niej - podróż ku morzu.
To ostatnie sekundy. Zaraz zniknie, nie ujrzę jej więcej. Tak musi być, wiem to dobrze. Lecz zawsze będę ją pamiętał, bo była wielka. Wielka i wspaniała. Moja kupa.

Podpis:

Martin

2003-08-13

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: