|
|||||||||
|
NIC |
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
| Jak mam na imię, pytasz? Ale ja nie mam imienia. Dlaczego go nie mam? Bo on mi je zabrał. Nie rozumiesz o czym mówię, prawda? Nie musisz. Ale jeśli chcesz... to ci powiem. On mi je zabrał. Pewnie zapytasz jak? A ja odpowiem ci, że mnie skrzywdził. Teraz nie mam imienia bo nie jestem sobą. Nie znam tej osoby, która we mnie siedzi. Bo on zabrał mnie. Ja to nie ja. Jestem sobie obca. Niby w lustrze ta sama twarz, Ale w środku kryje się ktoś inny. Nie wiem kto. Kiedyś byłam sobą. Kiedyś go kochałam. I co się stało, zapytasz? Dobrze, na to też ci odpowiem. Stało się NIC. Tak poprostu. On gdzieś zniknął... Ale najgorsze jest to, że zniknął z moją duszą, I zostawił tylko ciało, W którym zamieszkała jakaś kukła. Niezdolna do uczucia. I co mam ci jeszcze powiedzieć? Coś jeszcze chcesz ode mnie? Miłości, mówisz? To znajdź moją duszę, moje serce i jego. A po co jego, pytasz? Bo jestem mściwa. I też mu zabiorę imię! Ale... właściwie...kochanie... jak on się nazywał? |
|||||||||
|
|
|||||||||
|
|||||||||
|
|
|||||||||
|
Powyższy tekst został
opublikowany w serwisie opowiadania.pl. |
|||||||||