![]() |
|||||||||
Ja czyli My |
|||||||||
![]() |
|||||||||
|
|||||||||
Występują: Bestia - Pierwsza część Człowieka. Odpowiada za postępowanie według instynktu. Wygląda jak niedźwiedź, lecz ma dłuższe pazury i bardziej płaską twarz na której widać zarys Człowieka. Umysł - Druga część Człowieka. Odpowiada ze postępowanie według logiki. Niby wygląda jak Człowiek, ale ma wychudłe ciało i przerośniętą głowę. Demon - Trzecia część Człowieka. Z początku nie był integralna częścią człowieka, ale po pewnym czasie zlał się z nim w jedno. Odpowiada za postępowanie sprzeczne z naturą obu pozostałych. Niczym mityczny anioł, lecz ze skrzydłami nietoperza i zniekształconym ciałem. Na jego twarzy widać akcenty z Twarzy Człowieka. To Demon odpowiada za opętanie człowieka. Człowiek - On. Kobieta - Samica, którą demon opętał Człowieka. Miejsce dramatu Rzecz się dzieje kwartowym pomieszczeniu. Na razie wypełnia je ciemność. Z nicości wyłania się Człowiek, po chwili wychodzi z niego Demon. Dotyka oczu Człowieka i wyskakuje przez nie Umysł, który znika w ciemności. Demon dotyka mięśni Człowieka oddzielając od niego Bestię, która również ucieka w mrok. Demon znika. Człowiek opada na kolana i zaczyna płakać. Nagle w jedynym z rogów pokoju pojawia się światło i stoi w nim Demon. Uśmiecha się i wyciąga rękę przed siebie. W środku pokoju pojawia się snop światła. Powoli z ziemi wysuwa się podest. Nagle z nicości staje na nim przerażona Kobieta. Demon jeszcze bardziej się uśmiecha i zaciska pięść. Kobieta zostaje zamrożona w bloku lodu, czystym niczym kryształ. Światło nad Demonem znika. Pojawia się za to następne. Stoi w nim Bestia. Przygląda się zamrożonej Kobiecie. <Bestia> Moja słodka. Moja cudowna. (Nachyla się w stronę monolitu i gdy ma go dotknąć znika w ciemnościach) (Pojawia się Umysł) <Umysł> Teraz jesteś moja i tylko moja. (Uśmiecha się okrutnie. Stoi w bezruchu) Zamrożona spędzisz ze mną wieczność. (Znika) (Pojawia się Człowiek) (Powoli dochodzi do siebie. Podnosi głowę i spogląda na lodowy monolit) Co u licha? Gdzie? Uwolnię cię! (Rzuca się w stronę monolitu z pięściami, lecz nim go dosięga znika w ciemnościach) (Lód pęka i znika w ciemnościach. Bezwładne ciało Kobiety osuwa się na podest. Spływają z niej kawałki lodu) (Pojawia się Demon. Teraz się już nie uśmiecha. Spogląda tylko na ciało kobiety, by po chwili zniknąć w mroku) (Pojawia się Bestia) <Bestia> Moja słodka. Moja piękna. (Zaczyna zlizywać krople wody spływające z ciała nieprzytomnej Kobiety i po chwili znika) (Pojawia się Umysł) <Umysł> Choć jesteś bezwładna jesteś tylko moja. Nic cię mnie nie odbierze. Taką już zostaniesz do końca. (Umysł znika) (Pojawia się Człowiek) (Zaczyna reanimować Kobietę) <Człowiek> Obudź się! Na wszystkich bogów! Obudź się! (Gdy kobieta zaczyna się budzić Człowiek znika) (Pojawia się Demon) (Patrzy na Kobietę a ona zdaje się go nie zauważać. Po chwili odwraca się i odchodzi w ciemność) (Pojawia się Bestia) <Bestia> Moja słodka, moja piękna. (Bestia całuje Kobietę po czym znika.) (Pojawia się Umysł) (Przez kilka chwil patrzy Kobiecie w oczy i rozpływa się w ciemności) (Pojawia się człowiek) (Robi to samo, co Bestia i Umysł, lecz po chwili otrząsa się i smutek gości na jego twarzy.) <Człowiek> Musisz odejść... Wiem... Nie należysz do mnie... (Unosi rękę i na krawędzi świata pojawiają się świetliste wrota. Człowiek znika kobieta wstaje) (Pojawia się Demon) (Kiwa głową) (Demon znika) (Pojawia się Bestia) <Bestia> Nie pozwolę ci odejść! (Gdy unosi rękę by zaatakować Kobietę, jakiś tajemniczy kształt przelatuje nad Kobietą i z impetem wciąga Bestię w mrok) (Pojawia się Umysł) <Umysł> Nigdy stąd nie odejdziesz! (Hipnotycznym wzrokiem zmusza Kobietę do ponownego położenia się) (W pewnym momencie ciszę rozświetla odgłos uderzenia i Umysł chwieje się na nogach. Odwraca się i rzuca się w mrok) (Pojawia się Człowiek) <Człowiek> Idź już (Kobieta dostrzega łzę na policzku Człowieka, lecz odchodzi) (Człowiek zwraca się do ciemności z której dochodzą odgłosy walki) Bestio! (Z mroku wyłania się Bestia) <Bestia> Czego chcesz Człowieku? <Człowiek> Dość tego! (Chwyta Bestię za dłonie i wchłania ją do siebie) (Przez chwilę widać jak twarz Człowieka przyjmuje znamiona Bestii, lecz powraca on ponownie do swojego pierwotnego stanu) Umyśle! (Walka przerywa się i z ciemności wychodzi Umysł) <Umysł> Czego chcesz Człowieku? <Człowiek> Dość tego! (Człowiek wchłania Umysł przez spojrzenie) (Przez chwilę przyjmuje jego cechy, lecz znowu powraca do normalności) Demonie! (Z mroku wyłania się Demon) <Demon> Nie. <Człowiek> Dlaczego? <Demon> Nie należę do twojego świata i ty nie masz nade mną władzy. <Człowiek> Panuję nad tobą <Demon> Tylko gdy tego chcę. (Człowiek zespala się z Demonem) |
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
Powyższy tekst został
opublikowany w serwisie opowiadania.pl. |