|
|||||||||
|
dla Adasia |
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
| Czas sie zatrzymuje ręce ściskają gapie patrzą i szklane oko za nim. Szczyt emocji wiatr powiewa drzewa falują a on dalej. Z góry widzi ludzi różnych, z problemami lub bez, którzy zebrali sie w jedność i radują się mimo złych czasów Tworzą kolektyw zgrany i widać, ze aby było miło wystarczy chcieć wiec leć dalej, leć |
|||||||||
|
|
|||||||||
|
|||||||||
|
|
|||||||||
|
Powyższy tekst został
opublikowany w serwisie opowiadania.pl. |
|||||||||