opowiadania.pl

Kryształowy pałac I

Publikacja:	10-11-08
Autor:	Fiona18

2
W pomieszczeniu oblanym złocistymi promieniami słońca zasiadało kilka osób. Byli to członkowie rodziny Ophichi, jednego z pięciu książęcych klanów Ombili. Ophiuchi zajmowali jedną z pięciu części państwa. Dzielnice Gaudium . Była ona położona na południu Ombili i graniczyła z dzielnicą Caliga , która była siedzibą rodziny Atrox. Sąsiedzi Ophiuchi byli głównym klanem państwa . Z niego wybierany był Wielki książę, który był najważniejszą osoba w państwie . Podlegali mu po pozostali władcy dzielnic jednak nie w każdej sprawie. W razie wojny Wielki książę przejmował władze nad wojskami z każdej dzielnicy. Dzielnice miały także wspólną politykę zagraniczną, którą kierował Wielki książę przy pomocy rady składającej się z pozostałych władców dzielnic. Wielki książę także reprezentował Ombilie na arenie międzynarodowej. Na tym jednak kończyły się jego uprawnienia. Dzielnice miały własny skarb, własnych urzędników, własne wojsko oraz własne prawo. Niestety ten podział państwa niósł ze sobą katastrofalne skutki dla Ombili. Klany ciągle rywalizowały między sobą co często prowadziło do wojen domowych. Skłócony kraj stawał się coraz słabszy a to sprawiało, że był doskonałym celem dla potężniejszych sąsiadów. Pozostałe krainy jednak nie atakowały Ombili ponieważ wolały czekać aż wykończą ją władcy dzielnic. Obawiali się także, że w obliczu ataku dzielnice połączą swe siły i zdołają odeprzeć atak wroga. Należy przyznać, że pomimo wszystko każda dzielnica miała doskonale wyszkolone wojska. Było to spowodowane tym że prowadzili rywalizacje. Prawie każda ich sprzeczka prowadziła do potyczki. Tak tam przywykli do rozwiązywaniu problemów.Byli oni głupcami, którzy nie rozumieli, że ich wspólne rządy prowadza jedynie do upadku państwa. Wystarczy jeszcze kilkanaście lat takich rządów a Ombilia zostanie pożarta przez własne dzieci. Jedyną osobą, która rozumiała powagę sytuacji była księżniczka Nayla głowa rodziny Ophiuchich. Próbowała prowadzić ugodową politykę z pozostałymi dzielnicami. Nie było to jednak proste ponieważ miała przeciwników w swojej dzielnicy. Największym z nich był jej ojciec Filus. Rządził on Gadium przez czterdzieści lat, lecz gdy skończył siedemdziesiąt lat musiał ustąpić na rzecz swojej dwudziestopięcioletniej córki. W normalnych warunkach było to niemożliwe ponieważ władcą dzielnicy mógł być tylko mężczyzna. A Filius miał jedynie dwie córki Nayle i nieżyjąca Iseme. Nim jednak ustąpił uczynił wszystko aby zmienić prawo. Zaszantażował parę osób a pozostałych przekupił. Większość rady zagłosowała za tym aby w szczególnych wypadkach władze dzierżyły kobiety.Dzięki temu mógł nadal rządzić za pośrednictwem swojej córki. Nie przewidział jednak, że jego ambitna córka będzie mieć zupełnie inne poglądy niż jej ojciec. Nayle nie słuchała go w żadnej sprawie i robiła wszystko po swojemu. Zupełnie odbiegła od polityki, którą prowadził jej ojciec. Sprawiło to, że księżniczka miała nie tylko wrogów wewnątrz dzielnicy ale także na zewnątrz. Pozostałym władcą dzielnicy nie podobała się próba zmiany wzajemnych stosunków. Największy problem miał z tym Wielki książę, który obawiał się że Nayla złączy wszystkie dzielnice i ze chce zostać królową Ombili. Nie miał zamiaru stracić swojej pozycji dlatego próbował wywołać wojnę między Calige a Gadium. Chciał przez to pokazać pozostałym dzielnicom, że Nayla wcale nie ma pokojowych stosunków. Miejscem sporu miało być wolne miasto Waos, które leżało na granicy obu dzielnic. Od wielu lat każda z dzielnic rościła sobie do niego prawo. Wielki książę postanowił wykonać swój ruch i zająć miasto. Wywołało to oburzenie w Gadium. Klan Opiuchi był rozwścieczony. Chcieli zaatakować Calige i odbić miasto. W tym celu spotkała się rada Gadium. -Zebraliśmy się tutaj aby... - zaczęła Nayla, lecz przerwał jej jeden z członków rady.
- Daruj sobie wstępy księżniczko. Wszyscy wiemy po co się tu zebraliśmy
Nayla rzuciła mu mordercze spojrzenie. Człowiekiem, który jej przerwał był jej kuzyn Zans. Nienawidził jej za to że przejęła władze. Gdyby nie zmiana prawa to on jak syn brata Filusa zostałby księciem Gadium. Ojciec często jej powtarzał, że wolałby Zansa jako księcia niż przynoszącą mu wstyd córkę. Gdyby wiedział jak będzie postępować wybrałby Zansa na swego następce. Nie było to zbyt miłe, lecz Nayla nie przejmowała się tym. Miała zbyt wiele na głowie aby słuchać zrzędzeń starego ojca
- Nikt ci nie udzielił głosu margrabio Zans - warknęła księżniczka
Zans uśmiechną się szyderczo.
- Wybacz mi moja pani, ale emocje wzięły niestety górę nad moimi dobrymi manierami.
Nayla zignorowała go i zaczęła mówić od początku.
- Naszym zadaniem jest rozwiązanie problemu Waos. - przerwała i spojrzała na zgromadzonych. Wpatrywali się na nią wyczekująco. Zapewne oczekiwali, że wygłosi mowę pełną gróźb pod adresem Calige. Oczekiwali także, że rozkaże natychmiast zakatować wojska Wielkiego księcia. Nie miała jednak takiego zamiaru.
- Co planujesz księżniczko ?- spytał Oksyn Ophiuchi. Był jej najlepszym sprzymierzeńcem. Zawsze ją popierał. Nie ważne co postanowiła w każdej sytuacji bezgranicznie jej ufał.
- Na pewno nie zrobimy tego czego oczekuje od nas ten parszywiec Wielki książę Erys - odparła - Nie damy złapać się w jego intrygę.
- Do czego zmierzasz ? - spytała Prin Ophiuchi
Nayla zawahała się przez chwile
- Nie zaatakujemy Calige
- Co?!
Tak jak się spodziewała większość była oburzona.
- Erys tylko czeka na to aby go zakatować bo wie, że gdy to zrobimy stracimy poważnie wśród innych dzielnic. Nie mam zamiaru do tego dopuścić nie po to pracowałam tak ciężko przez ostatnie trzy lat. Nie pozwolę na stracenie zaufania innych dzielnic.
- Chcesz oddać Waos tylko dlatego, że zależy ci na pozostałych częściach państwa i ich pseudo przyjaźnij? - spytał z kpiną Zans.
- Nie licz księżniczko, że pozostali władcy będą ci wiecznie sprzyjać. Gdy tylko stwierdzą, że nie jesteś im potrzebna odwrócą się od ciebie. To typowe dla władz dzielnic. Dbają tylko o siebie i nie traktują Ombili jako jednego państwa.- dodał Reswel Ophiuchi
- My też tak postępowaliśmy dopóki ty nie przejęłaś władzy księżniczko - rzekł z krzywym uśmiechem Zans.
Nayla go nie słuchała.
-Zrobimy wszystko by potrzymać dobre stosunki z Feundo i Bonum zyskamy także przychylność Dignas. Wielki książę zostanie wkrótce osamotniony w swej polityce i będzie musiał przyznać, że poniósł porażkę. Wtedy będziemy mogli stworzyć potężne państwo.
- Masz piękne plany, ale czy można je urzeczywistnić?
- Wierze, że jest to możliwe Igneusie i wy też powinniście w to wierzyć.
- Twoja decyzja nie spodoba się naszemu klanowi a także pozostałym mieszkańcom Gadium - stwierdził Igeneus Ophiuchi
- Jestem przywódczynią dzielnicy i do mnie należy decyzja o rozpoczęciu wojny z postały dzielnicami. Będą musieli zaakceptować moje postanowienie.
- Nic więc nie zrobimy z tą sprawą ?
- Tego nie powiedziałam. Wyśle delegacje, która uda się do Calige i przeprowadzi negocjacje z Erysem.
- Nie chce nic mówić ale ....
- Skoro nie chcesz to lepiej nic nie mów Zans - warknęła Nayla
Zgromadzeni zachichotali a Zans oblał się rumieńcem.
- Kogo proponujecie wysłać do Calige? - spytała księżniczka
- Kogoś z rady jako przedstawiciela klanu. To zapewni bezpieczeństwo delegacji. - zasugerował Onyks
- Proponuje Zansa - powiedziała nagle Nayla.
Wszyscy byli oszołomieni tą decyzją, a najbardziej sam Zans.
- Eee... Mówisz poważnie? - spytała Prim
- Tak.- odparła - Zans zawsze chciał się wykazać, więc postanowiłam mu w tym pomóc. Nie macie żadnych zastrzeżeń ?
- Nie- oparli jednogłośnie.
- A ty mój drogi kuzynie masz coś przeciwko temu? - spytała ze złośliwym uśmiechem
- Nie kochana kuzynko - odpowiedział z udawaną radością - Wykonam twoje polecenie z przyjemnością
- Ma taką nadzieje Zans
- Moim zdanie do Calige powinien udać się kapitan Arraki Ress - powiedział Onyks - To odpowiedzialny człowiek i na pewno zrobi wszystko by negocjacje przebiegły po waszej myśli księżniczko. Arraki to osoba ci całkowicie oddana.
Zans parskną śmiechem.
- Co cię tak bawi ? - spytała ze złością Nayla.
- Nic. Tak tylko się śmieje. Podobno śmiech to zdrowie- odparł niewinnie.
Wszyscy wiedzieli dlaczego Zans się śmieje. Kapitan Arraki Ress miał zostać mężem Nayle. Byli już narzeczeństwem gdy jej ojciec postanowił ustanowić ją swoja następczynią. Nie miała wyboru musiała spełnić obowiązek wobec dzielnic. Nie mogła wyjść za mąż bo tak postanowiła rada. Wszystko po to aby władza została w rękach Ophiuchi. Kapitan Ress został wiec odsunięty. Nayla zniosła to dzielnie , nie okazała swojej rozpaczy i wszystko stłumiła wewnątrz siebie. Nie można jednak powiedzieć tego samego o Arrakim, który przeżył to bardzo boleśnie. Popadł w alkoholizm i całkowicie odciął się od ludzi. Całymi dniami siedział w domu i upijał się winem. Jego zrozpaczona matka udała się do Nayle aby ta pomogła jej synowi. Nayla zgodziła się niechętnie. Bała się spotkania z ukochanym. Nie chciała znowu cierpieć, ale wiedziała, że tylko ona może mu pomóc. Udała się więc do jego domu i przeprowadziła z nim długa rozmowę. Pod jej wpływem Arraki wrócił do swoich obowiązków i zaczął normalnie żyć. Stał się wkrótce jednym z najlepszy żołnierzy i zyskał awans na kapitana. Został także najwierniejszym człowiekiem Nayle . Traktował ją jednak z dystansem. Była dla niego tylko władczynią dzielnicy. Nayla wiedziała, ze tak było dla nich lepiej, lecz cierpiał gdy musiała się z nim widywać dlatego ograniczała ich spotkania do minimum.
- To doskonały pomysł Onyks - powiedziała z spokojem Nayla. - Aarraki i Zanas będą naszymi przedstawicielami. Wyruszą jutro z małym oddziałem. Osobiści poinformuje kapitana Ressa. Macie jeszcze jakieś sprawy do poruszenia?
Milczeli, więc Nayla uznała, że nie mają innych problemów.
- Zamykam nasze posiedzenie- powiedział i wstała od stołu. Pozostali ruszyli w jej ślad. Wkrótce w sali nie było nikogo oprócz Nayle, która wpatrywała się w zachodzące słońce. Dzień dobiegał końca. Nayla westchnęła. Była wyczerpana a czekało ją jeszcze sporo pracy.
- Wzywałaś mnie? - usłyszała nagle
Odwróciła się i ujrzała Arrakiego. Nie widzieli się od roku. Nayla jak chała coś z nim załatwić robiła to zawsze za czyimś pośrednictwem. Choć miną rok to on nadal wyglądał tak samo. Wysoki, umięśniony z dziko zielonymi oczami i krótkimi czarnymi włosami.
- Witaj Arraki - przywitała go z promiennym uśmiechem.
On nie odwzajemnił uśmiechu. Jego wzrok uciekł w inna stronę.
- No cóż - zaczęła niepewnie Nayla - Chcę abyś wyruszył do Caligi i zajął się sprawą Waos. Jutro dostaniesz wszystkie dane związane z tą sprawą. Chcę również abyś miał na oku Zansa. Będzie ci towarzyszył.
- Wysyłasz Zansa?
- Wiem, wiem palnęłam głupstwo, ale ten idiota tak mnie zdenerwował, że musiałam się go pozbyć.
- Mnie tez chcesz się pozbyć? - spytał nagle.
Ich oczy się spotkały. Słowa te skrzywdziły Nayle. Arrik dobrze o tym wiedział. Słowa, które wypowiedział nie miały być wypowiedziane. Postawił ich w niezręcznej sytuacji. Niestety emocje wzięły górę nad rozumem. Wszystko przez to że nie widział jej od rok. Kiedy ją zobaczył jej długie rude włosy i błękitne oczy jej alabastrową cerę i słodki uśmiech nie mógł zapomnieć, że ją kocha.
- Przepraszam nie chciałem - wyszeptał
- Nic nie szkodzi kapitanie - odparła chłodno
Chciała zbudować między nimi dystans. Ne chciała by doszło do jakichś nieporozumień
- Gdy dotrzecie do Erysa upewnij się żeby Zans nie brał udziału w negocjacjach. Weź ze sobą kogoś kto będzie ci towarzyszył zamiast niego.
- Kogo proponujesz księżniczko?
- Kalie Dorado. Jest moją główną doradczynią w sprawach Calige. Na pewno będzie wiedzieć jak to rozegrać na naszą korzyść.
- Coś jeszcze?
- Radze ci uważać kapitanie na Wielkiego księcia. Erysa to niebezpieczny człowiek. Wykorzysta wszystkiego aby nas pogrążyć.
- Wezmę sobie to do serca
- To wszystko co miałam ci do powiedzenia. Możesz odejść.
Arraki skierował się w stronę drzwi. chwycił już za klamkę gdy usłyszał:
- Kapitanie Ress nie daj się zabić. Twoja śmierć byłaby wielką szkodą dla wojska.
Arraki uśmiechną się do siebie otworzył drzwi i wyszedł.

Data:	dawno temu
Podpis:	Edyta N

http://www.opowiadania.pl/main.php?id=showitem&item=65691

Powyższy tekst został opublikowany w serwisie opowiadania.pl.
Prawa autorskie do treści należą do ich twórcy. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Szczegóły na stronie opowiadania.pl